Het is verleidelijk om een paar geweien voor de setting uit te reiken, een theater in een bos net buiten Diever, waar ik na anderhalf uur autorijden, waarvan het laatste stuk langs een mooi kanaal met van die bruggetjes en zo nu en dan een dorpje (de voorlaatste heet Dieverbrug), arriveerde in het besef van weldadig dorps amateurisme (het hele dorp bouwt en leeft en doet mee aan de voorstelling).
En zo was het.

De regisseur annex bewerker van de tekst heeft puik werk afgeleverd. Zeker met de tekst, waarin het aandeel èn het niveau van de schuine bakken en wisecracks hoog was. Een groot gewei hiervoor.
Het spel was zoals ik verwachtte: van wisselend niveau. Met als absolute uitblinker Sir John Falstaff. Hèt personage uit Henry IV deel I. Wat een komiek. Echt een komiek van niveau. Daar bouw je dus een stuk omheen. (komiek overigens in de zin van wijze clown, geen misverstand hierover graag)

En dan deel I en II achter elkaar. Chronologisch juist, natuurlijk, maar dramatisch gezien was deel II weinig interessant zo. Te warrig en te saai. Zeker de uren vijf en zes was het voor mij werken. Daarvoor enkel genieten. Bij een van de slotscenes (koning met zonen), was het voor mij de vraag wie er eerder in slaap zou vallen: wij publiek of zij spelers.

Maar al met al een prima prestatie waarvan ik zeker heb genoten. Met geweien voor de tekst, voor Sir John Falstaff en voor de organisatie (Diever en omstreken, vermoed ik).
En toen ‘s nachts nog anderhalf uur terugrijden.
Het gewei voor de setting ter plekke reik ik pas uit als ik een prijs uit de loterij krijg, oké?