Verfrissend. Ghanese meiden en vrouwen die leven en eten en de Bijlmer beschouwen. Totale confrontatie met mijn vastgeroeste gebruik van de term multicultureel. Mensen, het is niet alleen maar een woord!

Het is moeilijk om deze voorstelling te recenseren. Want waar liggen nu je criteria? Bij je gevoel (‘wat een fijne voorstelling, grappig en ontroerend door de verhalen van de mensen op het toneel’), bij de missie (‘de Nes krijgt mondjesmaat voet in de Bijlmer, gebodene blijft nog in cliché’s hangen’) of bij de theatrale kwaliteit (‘rammelt, maar - zo blijkt - dat kan me in dit geval niks schelen’). En dan is er ook nog de worsteling met sympathie (voor de zwarte underdog) en met ongewilde politieke correctheid. Boeiend. Hoog tijd om er een uitgebreider stuk aan te weiden.

Heerlijke impressie van het leven in de Bijlmer van 8 Ghanese meiden (15- 20jr) en 5 Ghanese vrouwen (50+). Volledig onterecht niet besproken in de pers. Deze montagevoorstelling, op basis van scènes die door de meiden en vrouwen zelf zijn gemaakt, geeft een prachtig inzicht in hun leven, en wat belangrijk daarin is. Meer nog dan het zoeken naar een thuis en liefde, vertelt de voorstelling het verhaal van verschillende generaties, en de eeuwigheid van onze dromen, verlangens en pijn. En dat in de aula van de Tyltyl-school. Prachtig.