Weer een erg goed idee van Lotte van den Berg om ons op een andere manier naar de wereld te laten kijken. We zitten in een grote doos op het Janskerkhof en kijken door een groot raam naar buiten. Van buitenaf kunnen de voorbijgangers ons niet zien, maar ze kijken wel geïnteresseerd naar de doos en het spiegelende raam, waardoor het soms lijkt alsof ze het wel weten dat wij daar zitten. Vier acteurs hebben hun uitvalsbasis bij ons binnen, maar gaan steeds op pad in de stad. Zij hebben kleine microfoontjes bij zich die soms aan staan en soms niet. Ook wordt er af en toe een soundtrack bij de werkelijkheid gespeeld. Meer dan een uur zit je gefascineerd naar de stad te kijken. Heel vermoeiend blijkt dat te zijn en zelfs als je de doos verlaten hebt is het moeilijk ermee op te houden. Missie van Lotte geslaagd, lijkt me.