Het is natuurlijk knap gedaan. Garnalen die mensen spelen in maquettes op garnalenmaat. Spelers die vernuftig én de garnalen bewegen én de minicamera’s bedienen én hun teksten zeggen. Verbluffend knap. Maar behalve in die paar scènes met een verrassende omkering, zoals in die met het tussen de beentjes beschadigde meisje met de blonde krulletjes dat in het garnalentv-programma ‘Tussen Kunst & Kitsch’ naar waarde wordt geschat, wordt er inhoudelijk alleen op herkenning gespeeld. Collega die net het verkeerde zegt op een bruiloft, vrouw die met een neushoorn in de dierentuin een Bokitorelatie heeft, ongemak op een camping, neukend stel in een vervaarlijk krakend bed. Dat soort dingen. Omdat ik helemaal niet van knutselen hou, en ook niet van op herkenning spelen, begin ik me na een half uur al een beetje te vervelen. Omdat iedereen dat nou eenmaal doet, loop ik na afloop (zoals je bij het circus nog even langs de kooien met de wilde dieren gaat) op het podium langs de maquettes. Tja, knap gedaan.