Wat kan Transparant stomme voorstellingen maken. Mijn God. Ik heb me, sinds hun Villa Vivaldi, niet meer zo verveeld. Regisseur Wouter van Looij koos ervoor om de zangers en dansers anderhalf uur lang als poppen over het podium te laten kronkelen (alsof we dat al niet vaak genoeg zien in dans. Blegh!), waardoor de zangers alleen maar aandacht hadden voor hun etherische bewegingen en totaal geen ruimte meer hadden om de tekst enige betekenis te geven. De tekst was ook vaak ronduit onverstaanbaar (lang leve de boventiteling). Ik vond het ijdel, oppervlakkig en erg saaaaaaaai. Gelukkig speelde Le concert d’Astrée erg goed en zong de sopraan met het zwarte haar mooi.