Ik had me voorbereid op een zwaar stuk, maar ik kwam bedrogen uit, het was enorm licht vermaak. Misschien wel te licht, want ik vond het nogal simpel. Een erg simpele manier om open doekjes te halen. Maar sommige dingen waren wel goed gevonden of gedaan. De ladderact, de live muziek, het begin (zeer sterk en snel de geschiedenis doorlopen). Maar als je de flyer leest, dan moet het over de wereld van nu gaan, maar dat haal ik er niet uit. Ik zie raargeklede oude mensen met trombones lopen die (eigen bedachte) kunstjes uitvoeren. Tussen haakjes, omdat het een slap aftreksel was van wat de Ashton brothers doen. Het was allemaal leuk en aardig, maar het leek net alsof ze toch íets moesten doen met de nieuwe subsidies (en die acteurs).

De spelers van de Appel en Hugo Maerten lieten hier hun veelzijdigheid zien. Er werd gedanst, gezongen, zelfs getapdansed en een heleboel gemusiceert. Er werd weinig gesproken, de scenes (waarvan de afwikkeling meestal werd overgeslagen) waren erg visueel, grappig en verassend. Begeleid door blazers, piano, drums, belletjes, mandoline, fluitjes of wat al niet werden er een aantal tragische clownsacts neergezet (de prachtige muziek en de beelden verdienen een gewei!). Het stuk begon heel rustig aan, met een mannetje dat wat stoelen verschuift, wat in zichzelf babbelt (in het Duits) en met het achterdoek knoeit. Beetje bij beetje komen de andere clowns binnengewandelt. Dit tempo word het hele stuk volgehouden. Clownsacts worden wel eens overhaast, maar hier ging het sceneverloop kalmpjes aan, zonder een moment mijn aandacht te verliezen (voor dit lekkere tempo en een mooi uitgekiende duur van een kleine anderhalfuur zonder pauze alvast een gewei). Licht en geluid waren top (gewei)! Prachtige scene met een ladder (gewei). De scene met de kaars hadden ze eruit mogen laten. Behalve deze, mindere scene en de aanmerking dat het stuk mij in feite geen stof tot nadenken bood (thema’s als gulzigheid, medelijden en erbarmen waren niet meer dan uitgangspunten; klein tomaatje), kan ik er geen slecht woord over zeggen. Allemaal kijken dus! Het zal geen verspilde avond zijn.