Discopigs is een nieuwe Late Night voorstelling bij Tryater. Een heftig stuk over twee zeventienjarigen die flink tekeergaan om de rest van de wereld een lesje te leren, maar ook zichzelf tegenkomen.
Het platte Corkish waarin het origineel gespeeld wordt is vervangen door Leeuwarders (liwwarders). Een doelftreffende keuze.
Beide spelers (Eelco Venema en Klavertje Patijn) maken gebruik van fantastisch fysiek spel, mooie muziek die gemaakt is door studenten van de Leeuwarder popacademie en mooie videoprojecties die symbool staan voor het leven van de twee vrienden.

Het ‘feest’ begint bij Tryater met een underground party met muziek van live band The Postponers. Uit het niets begint de voorstelling met een monoloog van ‘Cindy’, die het publiek mee de zaal in neemt. In de zaal mag het publiek staande de geboorte van Cindy en Danny (ook wel Bear en Baarch) meemaken waarna ze op een tribune plaats nemen die door dezelfde twee naar believen heen en weer wordt geduwd, wat het grimmige, aangrijpende effect van de vorstelling alleen maar vergroot.
Het harde en heftige spel speelt zich als contrast af in een decor van zachte matrassen (van Maria Dourron). Hier wordt naar hartelust mee gesleept, gegooid, gebouwd en gevochten.
Als publiek zitten we duidelijk in ‘hun wereld’. Hun wereld die zo prachtig verbeeld wordt in spel, muziek, projectie en decor.

Beide acteurs zetten de heftige emoties van het jonge stel in al hun uitersten neer. Tegelijk met de beat van de muziek wordt de hartslag van hoop en wanhoop van de personages duidelijk gemaakt.

Discopigs is een sterke productie, waarin spel en werkelijkheid elkaar hardhandig te pakken nemen.
Gaat dit zien!!!