Om te beginnen, geweldige acteerprestaties! Roos Drenth, Nienke Westerhof, Desiree Snackey, die ik ken als bijzonder leuk en aantrekkelijk, zetten zonder enig probleem buitengewoon lelijke zure dozen neer. Speciaal Roos, die ik pas na een half uur herkende overtrof zichzelf. Ook een gewei voor Schwab en zijn Schwabbiaanse taal, die blijkbaar de tand des tijds overleven. Tomaten voor het gedoe met de dubbele eindes, nergens voor nodig. Kritiek: enscenering weinig orgineel en te netjes, zoveel roze mantelpakjes verdringen de stronthoop.

Fijn. Heel Fijn. Een strakke vormgeving die alle ruimte liet voor de verlekkerd uitgesproken taal. Drie lekker oud en lelijk gemaakte vrouwen in een strak wit decor.
Een ideeënstuk waar een flinke dot menselijkheid en klein leed in is gestopt door de regie. Daardoor heel veel kleine subtiele grapjes afgewisseld met ouderwetse slapstick. Er wordt je op een heel vrolijke, speelse manier een behoorlijk deprimerend mensbeeld aangepraat. Joepie!
Bonusgewei voor de grime, een wat ondergesneeuwde maar prachtige theaterambacht.
Enige minpuntje was de overdaad aan eindes.
Voor het overige in één woord: vakwerk.