Beh! Zo hier ga ik me gewoon even druk over maken, jongens dit kan echt niet hoor. Waar moet ik beginnen; bij het muffe thema, de bejaarde muziek, de suffe moraal? Of moet ik beginnen bij de volkomen rood op rood platte dramaturgie? Apen, rotsen, house, pillen, orgies … Kom op hé; dat is allemaal zo jaren negentig! Mmm, is Hans Kesting dat dan ook? Zou kunnen, maar ik geef hem nog het voordeel van de twijfel (om hem kon ik nog lachen met z’n Efrika). Al die acteurs konden er trouwens ook niets aan doen. Jongens ga in Godsnaam met z’n allen een weekje naar Café del Mar en drink cocktails. Dat kost vast nog minder geld dan deze drol en daar heeft iedereen een hoop meer plezier van.

Hallo GJ, hallo Oscar! Lamlendige dertigers samen met nog lamlendigere vijftigers op een apenrots. Ze slikken pillen en zuipen bij de vleet. Zogenaamd wanhopig het ware leven opzuigend in een decadente roes. Dit hebben we toch wel gehad? Kom op zeg.
Geweien voor de acteurs, want die doen het verder prima. Maar wat een tekst en wat een thema, en Beatrice is dood ja. Alsof we dat niet al vanaf minuut één weten.