Ik vind het altijd een slecht teken als ik niet na een voorstelling verder over de personages nadenk. Als ze dus niet tot leven zijn gekomen wat het geval was bij De Metsiers van ZTHollandia. Deze voorstelling draait om de personages, want we horen al hun gedachtes, overpeinzingen en twijvels. Daar leunt het stuk op. Om zoveel gedachtes vorm te geven, moet je dus een goede vorm hebben waarin de personages zich kunnen uitbeelden. Op een paar kleine vondstjes na is dit hier niet gelukt. Wat het tot een saaie voorstelling maakt. Eén gewei voor het over het algemeen zeer sterke spel, maar wat een rare combinatie van acteurs! Rauwe acteurs zoals Jeroen Willems naast Dick van den Toorn die meer een entertainer is en zeer tonend speelt en van die gladjakkers zoals Aus Greidanus en Frank Lammers (niks op tegen, maar verschillende stijlen zorgen voor een chaotisch geheel.)

Wat is dit nu weer voor een pretentieus gedoe. Elitair toneel over gewone mensjes, liefdeloos gebracht en bij vlagen stuitend slecht gespeeld ook nog. Vooral het jonge meisje met die misthoornstem was een bezoeking. En wat Frieda Pittoors liet zien kennen we nu ook wel. Om over Jeroen Willems maar te zwijgen - die man is zo langzamerhand een parodie op zichzelf geworden. Een co-regie van Simons en Nietvelt… laat die laatste maar gewoon acteren en ons niet vermoeien met een concept wat veel doet denken aan voorstellingen waar ze zelf eerder in speelde. In een zogenaamd betekenisvol decor een beetje interessant staan doen - wat is deze voorstelling een vergissing.

De slechtste Claus-voorstelling ooit. Op een monotoon gehakkel (dat helaas niet aansluit bij de magnifieke karakters uit het boek) proberen de acteurs iets van de rauwheid van deze familie te laten zien, maar… alles is rauw en daar slaat Simons de plank mis. En die teksten die in de roman ervoor dienen gevoel of afstand of wat dan ook te laten zien worden blindelings opgedreund, zelfs de mier op Anna’s rokje wordt als in een verteltheatervoorstelling gekopieerd. Mis!

Ja! Zo moet het wezen, zo moet het zijn. Wat een diamant van een voorstelling. Na afloop helemaal daas.
Gewei voor de vormgeving, met name de hemel van golfplaat. Gewei voor het acteerwerk: Jezus wat goed! Gewei voor het tempo, dat kalm genoeg was om de afschrikwekkende schoonheid van de zinnen ten volle te kunnen voelen. Gewei dus ook voor Hugo Claus. Gewei voor de rithmiek in de voorstelling, voor de mis en scene, voor de belichting, voor Bennie met de revolver in de teil vol modder, voor de krampachtig glimlachende gezichten bij de blije dansjes, voor het wanhopig trachten te Niet-leven, te niet-voelen van de Metsiers. Auw! Auw! Auw!
Plus een gewei omdat ik na afloop te murwgeslagen was voor een staande ovatie. Sorry! Hulde!

Mooie indrukwekkende voorstelling die dicht bij het boek blijft. (een klein tomaatje omdat ik denk dat je het boek wel gelezen moet hebben). Jeroen Willems is dreigend aanwezig als Mon, maar ontroerend in de scene’s tussen Mon en Bennie. Frieda Pittoors speelt een moeder waar je niet om heen kan. Ze deed me even denken aan Kitty Courbois in ‘Het wassende water’. Dick van den Toorn (Jules)is leuk als de “ouwe zevermuil” met de dubbele moraal uit het boek. Elsie de Brauw heeft twee kleine, maar belangrijke rollen (Mw Sassen en Franse Miet) en die speelt ze met verve. Frank Lammers als de soldaat Jim speelt de rol sympathieker dan hoe hij in het boek beschreven wordt. (en zijn zangstem is ook helemaal niet slecht…). Hadewych Minis als Ana is mooi als het meisje dat zich vastklampt aan alle middelen die ze tegenkomt om uit haar situatie te ontsnappen. Van Aus Greidanus jr ben ik nog steeds een beetje stil. Hoe hij Benny weet neer te zetten is indrukwekkend. Lief tegenover Ana, kwaad als hij het allemaal niet meer snapt, maar ook vrolijk kraaiend op een liedje met dierengeluiden.
Het decor vind ik heel raak getroffen, met een multifunctioneel aanrecht, de rommelig neergezette ‘boerderij-dingen’. Ook het alles afsluitende golfplaten dak vind ik een goede vondst.
Om een lang verhaal kort te maken: een aanrader !