Vier jonge mooie acteurs in Closer. Ik had de film niet gezien en gelukkig maar; de reacties in de theaterzaal zijn beduidend beter.
Ik heb vier mensen gezien die grip proberen te krijgen op hun liefdesleven maar verstrikt raken in dat van anderen.
Prachtig spel, goed gekozen muziek, versterkend licht, en flexibel decor; ik hou ervan als acteurs alles zelf oplossen op het podium. De scène van Roef Ragas die door het lint gaat en breekt onder een plots dovende spot zal me lang bij blijven.
Leuke vondsten; je voelt je een gluurder tijdens het chatten tussen de twee heren, en mooie stukken waarin twee tijden of gebeurtenissen door elkaar gaan lopen.
Ik heb enorm genoten.
Echt, rauw, snel, strak. Theater zoals het hoort!

Verreweg het slechtste stuk dat ik in jaren gezien heb (en ik zie circa 25 voorstellingen per jaar in Nederland en een tiental in New York).
Jammer dat om jong publiek te trekken derderangs TVacteurs nu ook op de planken mogen. Onverstaanbaar, gebrek aan timing, emotieloze tekstuitbeelding en daarbij een flauw, weinig spiritueel stuk. Ga liever echt toneel zien zoals The Sunshine boys of Abigails Party. Hierin kunnen jongeren zien hoe toneel gespeeld kan -en moet- worden.

Gisteren naar Closer geweest en ik moet zeggen een erg goed stuk. Ondanks het feit dat het toch al de nodige kritiek over zich heen heeft gekregen (ze praten alleen maar over neuken etc.) Moet ik eerlijk zeggen dat het allemaal wel meevalt… Het stuk gaat nu eenmaal over sex & relaties en dat hoort er nu eenmaal allemaal bij anno 2006…Ik vond de humor trouwens wel zeer geslaagd. Vooral de Chatscene tussen Larry (Roef Ragas) en Dan (Daan Schuurmans) was onvergetelijk. Jammer was alleen dat de meiden wat tegen vielen. Vooral (Eva Duijvestein) die de fotografe Anna vertolkte presteerde zwaar onder haar kunnen vond ik… Kan misschien komen omdat ze gewend zijn om voor een Camera te spelen maar ik had soms moeite om haar te kunnen verstaan (hoewel ik toch op rij 5 zat!) En ze kwam bij mij in ieder geval niet erg overtuigend over als een spijt hebbende ex vrouw/minnares. Erg jammer en het maakte dat haar personage een beetje ging vervelen op het laatst. Het personage dat absoluut niet verveelde van zowel begin tot eind was de oversekste Dokter Larry (Roef Ragas) Die echt de sterren van de hemel speelde… Zodra hij opkwam, kwam er ineens schot in het stuk. Alles klopte gewoon aan zijn voortreffelijke spel! Perfecte timing, het juiste volume, goed gebruik van lichaamstaal en het leek soms zelfs even of hij stiekum het publiek erbij betrok. (Door de rest van de Acteurs werden we straal genegeerd.)En dat allemaal bij elkaar opgeteld plus het feit dat je echt kon zien dat hij er hart en ziel in stak maakte van Larry het enige personage waar je gedurende het stuk een soort van band mee opbouwde. Hij liet het personage groeien, gaf er wat meer diepte aan… De rest van de personages bleef jammer genoeg wat oppervlakkig. Vooral van de nogal geheimzinnige stripdanseres Alice (Bracha van Doesburgh) had ik graag wat meer gezien en het leuker gevonden als ze haar wat overtuigender had gespeelt. Daan Schuurmans was daarintegen gewoon Daan. Hij zette het personage Dan wel goed neer vond ik maar wist me toch niet helemaal echt te raken met z’n soms wat slome spel. Ondanks dat vond ik het stuk goed in mekaar gezet en was de muziek een leuke afwisseling om je te kunnen voorbereiden op de daarop volgende scenes die met minimale middelen telkens weer prachtig werden opgebouwd door de Acteurs zelf. Al met al een prima stuk, maar dan wel eentje waar je beter met je jeugdige vrienden kunt heengaan i.p.v. je opa of oma.

Wat een geweldige voorstelling! Echt super. Scherpe teksten, mooie beelden, sterke keuzes in de regie. Martin Bril is ook een briljante vertaler geweest, de teksten lopen echt super goed. Hallo, vreemdeling. Wat is er makkelijker dan van een vreemdeling te beginnen te houden? Die nog alles kan zijn, en nog belangrijker, voor wie jij alles kan zijn? Het is echt een fantastische voorstelling geworden. Ik kan niet wachten om weer een stuk van Patrick Marber te zien, want van dit soort scripts zouden er meer moeten zijn. Overigens geldt dit ook net zo hard voor het regiewerk van Antoine Uitdehaag, daar zal ik een volgende keer ook zeker weer heen gaan.
Een stuk dat je eigenlijk niet mag missen.

Heerlijke avond gehad. Terwijl we na de soms wat negatieve recensies in de krant (te plat, teveel sex, etc.) toch met een behoorlijk kritisch oog waren gaan zitten op de harde klapstoeltjes in de Koninklijke Schouwburg. Toegegeven wij zijn geen frequente toneelbezoekers, dus ons referentiemateriaal (Onze Jeugd / Tape) is beperkt, maar wij waren na afloop toch behoorlijk onder de indruk van dit toneelstuk over liefde-lust en de verschillen tussen man en vrouw. Het stuk zit goed in elkaar, heeft een prima tempo en is speels door de steeds wisselende decorstukken.
Ondanks dat we de gelijknamige film al hadden gezien, hebben we genoten van de sarcastische opmerkingen, woedeuitbarstingen, grappen en dialogen.
Nog een puntje van kritiek? Bracha van Doesburg, die de stripteasedansers Alice speelt, lijkt wat opstartproblemen te hebben. Aan het begin zijn haar uitgesproken zinnen weinig naturel, terwijl haar emotie-volle scenes later in het stuk wel plezieren. Bij Daan Schuurmans lijkt soms het tegenovergestelde van toepassing te zijn. Van Roef Ragas en Eva Duijvestein is het alleen maar genieten.
G+M

Goed gespeeld toneelstuk door ‘jonge acteurs’ De moeite waard om heen te gaan. Het blijft je aandacht vasthouden.

Closer is een voorstelling geschreven door Patrick Marber. Misschien kennen sommige mensen de film met in de hoofdrollen Julia Roberts en Jude Law.
In de theater-versie spelen Bracha van Doesburgh, Daan Schuurmans, Eva Duijvestein en Roef Ragas.
De voorstelling gaat over relaties. En de acteurs doen het allemaal met elkaar, en dat is soms verwarrend, want de het ene moment heeft Schuurmans het bijv wat met van Doesburgh en het andere moment weer met Duijvestein.
Toch is het een erg leuke en pittige voorstelling. Het spel is erg goed, vooral Ragas speelt de sterren van de hemel als dokter Larry, een dokter die geobserdeerd is door seks.
Ook Schuurmans is goed, als de mislukte schrijver Daniel.
De vrouwen zijn goed, maar halen het toch niet bij de mannen.
Doesburgh speelt de stripdanseres Alice en Duijvestein speelt fotograaf Anna.
Leuk aan de voorstelling zijn de scènewisselingen, die erg orgineel zijn. Want in een film ben je op allemaal verschillende plekken, en in de voorstelling moet dat ook, en dat hebben ze heel erg geloofwaardig opgelost met minimale middelen.
Ook de muziek is erg mooi en goed gekozen, de muziek wordt gebruikt als de scènewisselingen zijn met de attributen, en dat geeft een sfeer die ook goed na de scène past.
Kortom: Het verhaal is orgineel en sterk, het spel is ook sterk, en de dingen eromheen zijn erg orgineel.
Deze voorstelling is echt voor jongeren die van een beetje pit houden.