Altijd leuk, een voorstelling over een fabriek die gaat sluiten met échte arbeiders in de hoofdrollen. Het begint goed, met een busreisje waarbij je op je MP3speler anecdotes van Calvémedewerkers hoort. (Wel jammer dat de spelers niet goed stonden afgesteld waardoor we niet alles te horen kregen). Daarna gaat het mis. Het blijkt dat we het terrein niet op mogen. De brief die de maker hierover van Unilever heeft gekregen wordt maar liefst twee keer voorgelezen (waarom?) Een van de busreizigers maakt zich hier kwaad over en ontpopt zich tot verteller. Zijn verhaal bestaat uit wat willekeurige herinneringen. Vervolgens spelen drie huidige Calvémedewerkers een stukje uit de Kersentuin langs het water. Tot slot mogen we in een tent naar tvschermen kijken waarop we Staessens zien inbreken in de fabriek op zoek naar de pindakaas. Wat een mooie documentaire voorstelling had kunnen worden is zo verzand in los zand.