Het grootste gezelschap van Vlaanderen heeft een tweede plateau, waar er ademruimte is om in een kort tijdsbestek nieuwe teksten uit te proberen, jonge makers een kans te geven en ideeën uit te testen. In Belgian Landscapes wordt het integrale oeuvre van Vlaanderens literaire trots, Tom Lanoye, aangepakt. Titus Muizelaar is regisseur en een bak zeer jonge acteurs doet het prachtig.
Op een miezerige woensdagavond worden we ontvangen in een obscuur pand in een onbekend Antwerps steegje. De figuren van Lanoye dringen binnen in ons leven. De personages maken zich bekend wanneer de toeschouwers in een zaaltje van dat rare huis ontvangen worden. Ze zijn dus bekend als we ze een verdieping hoger tegenkomen. Groepjes van zeven bezoekers maken een traject langs de kamers van het huis, waar de personages van Lanoye letterlijk de deur naar hun ziel openzetten.
In de darkroom (foei foei, Kevin Janssens) worden zonder enige schroom de intiemste plekjes van de toeschouwers bepoteld. Iedere afstand tussen acteur en toeschouwer wordt tot nul herleid.
Na het einde van het stuk nog lang blijven plakken in de leuke bar. Nog gans de week goed gezind geweest. Beseft dat we deelgenoot zijn geweest van iets zeer bijzonders. Wat een buitengewone ervaring. Onze leukste avond sinds tijden.