Baboesjka was echt te bizar. Ik vind theater geen reet aan normaal. Vooral omdat je vaak een of ander suf verhaaltje door de strot wordt gedouwd. Met een moraal als toetje. Donder toch op. Alsof het publiek te stom is om zelf iets van een voorstelling te maken. Alsof het publiek een collectieve mongool is, die de scenes hapje voor hapje met de paplepel ingegoten moet krijgen. Ik vond dat er heel mooie momenten in de voorstelling zaten. Vooral als de man God uit de deur zet (dat zag ik er in), helemaal alleen overblijft en van pure waanzin de muur te lijf gaat met zijn zijn verfschraper. De scene met de afstandbediening (de zit in mijn kont) vond ik een beetje te. Maar dat is persoonlijk. Baboesjka is een gewei waar je zelf je eigen interpretatie aan kan ophangen. Vijf x!

Baboesjka wat kan ik zeggen. Zelden zo overspoeld door waanzin. Die Erik, dat is iemand om rekening mee te houden. Zeker in een donkere steeg. Die gast is goed gek! Mijn bewustzijn leek wel een schietschijf voor zijn woorden die hij als scuds de zaal inschoot. Op gegeven moment dacht ik dat ik gek werd. Serieus. Zit je daar in een zaal met twintig man tegenover een kale gast die je hele bestaan in twijfel trekt alsof ie een of andere mentale terrorist is

Mijn moeder zat midden in de voorstelling te huilen, en toen ik haar later vroeg waarom, kon ze niets anders antwoorden dan: “Bluuu…” De hele avond had ze migraine en alleen daarom al geef ik Erik vijf tomaten. Want van mijn moeder blijf je af!