Festival a/d Werf (2008)

Een prachtige locatie, een stuk terrein dat echt al jaren braak ligt net buiten de singel in Utrecht. En eindelijk wordt er weer eens iets nuttigs mee gedaan. De enige tomaat is dat het lastig is om te achterhalen wat er nou precies speelt, doordat nergens de naam van de voorstelling is (alleen die van festival). De voorstelling speelt zich in de tuin van een gezin dat binnenkort het slechte nieuws moet horen dat hun dochter is verongelukt. De oude man die het moet gaan vertellen twijfelt, omdat hij het geluk dat hij daar ziet niet wil verstoren. Ook is hij wellicht minder onschuldig dan in het begin lijkt.
Het decor is echt prachtig; de ramen waardoor we het gelukkige tafereel binnen zien, het gat gevuld met water waar dingen in verdwijnen en worden gevonden. Dit gekoppeld aan het feit dat het langzaamaan steeds donkerder en kouder wordt, en dat het spel heel erg aanspreekt, maakt het een voorstelling die zeker de moeite waard is.

Een documentaire videovoorstelling. Ik had het nog niet eerder meegemaakt. Het speelt in een klein plaatsje (paar huizen) in Colorado, genaamd Bonanza. De belangrijkste huizen hebben de makers nagebouwd op een soort modeltreintjesspoorbaan. Daaronder hangen vijf schermen, waarop je de bewoners van die huizen volgt. Eerst lijkt het allemaal gezellig en mooi, langzamerhand kom je erachter dat het een en al haat en nijd is. Het is dus tóch theater en hoort thuis op Festival aan de Werf en niet op IDFA. Ik vond het mooi.