Gister weer heerlijk in mijn hoofd laten fucken door Laura van Dolron, elke keer toch weer verrassend. Eerbetoon aan acteren, aan theatermaken, aan echtheid en oprechtheid. En ook nog met een boodschap. Heerlijk. Veel dank.

In ‘Welk Stuk? deelt Laura van Dolron elke avond het podium met een (voor haar tot op het laatste moment onbekende) ander. Iemand die niet weet in welk stuk hij of zij staat. De voorstelling die ik zie is de laatste van de reeks. Eerdere gasten waren onder meer Beppe Costa, Eelco Smits en Dion Vincken.

Alweer de vierde goede voorstelling van die Van Dolron dit jaar presenteert. Je kan je als maker slechter profileren. Dit keer over wereldpolitiek en het neo-conservatisme.

‘De voorstelling gaat over Thoreau. Honderd jaar geleden trok hij zich terug in een hutje aan een meer om te laten zien dat het anders kon. Maar kan het nu nog anders? En waarmee moeten we afrekenen?

Stand-up Philosophy, dat is een term waar ik eerst wat pukkeltjes van kreeg, maar ik moet zeggen dat het erg goed de lading dekt.