Na de volkomen mislukking van Julius Caesar door het Nationale Toneel, nu een werkelijk prachtige voorstelling in het Haagsche stadhuis. Geweldig gebruik van de monumentale ruimte.

Goed omdat het ijzersterk in elkaar zit, de verandering van onschuldig, kinderlijk, ver-van-mijn-bed geweld naar de pijnlijke realiteit van Srebrenica.

Ik vond het beetje een zooitje, o.k. het gaat allemaal over het zelfde: iets met doodslag. Ze kunnen mooi zingen, maar dat suggereerd een soort contemplatie en diepgang die eigenlijk niet in zat.

Juich en jubel. Stuiterend kom ik de zaal uit. Jeroen Willems en Peter Paul Muller zijn een fantastisch duo.

Met Biotex scoort Hollandia wederom. Ditmaal heeft journalist Lex Bohlmeijer een wel zeer breedsprakerige arbeider getroffen.

Kort samengevat door een lid van het publiek: het zag er kek uit, maar was ruksaai.

Het eerste deel voor de pauze was puur exposé. Danseressen voegden weinig anders toe dan kleur in het witte papierbalen dekor.

Frieda Pittoors en Jeroen Willems in gevecht om een mooi verstilde Jaqueline Blom. Drie acteerkanonnen tackelen de taalvirtuoos Pinter, dat kan niet anders dan prachtig toneel opleveren.

Een reuze gewei voor de Hoogovens. Het is een waanzinnige plek. Gelukkig zat ik in de bus naar allemaal Hoogovens-personeel, dat mij veel interessants kon vertellen.

Ja hoor, erg leuk. Teksttoneel waarbij je je dan weer es niet verveelt. Komt vast door de goede acteurs en verder? Ach ja, Pinter. Need I say more?