De Jago’s zijn onder ons! Nog steeds. En misschien wel meer dan ooit nu, met antiterrorisme, openlijke westerse martelpraktijken en globalisering. Multiculturisme maakt het hem wat gemakkelijker.

Zeer knap geschreven tekst met een moderne Jago als hoofdpersoon. Confronterend en doordringend door de prachtige (letterlijke) nabijheid van de acteurs.

De vraag of er wel of niet voldoende politieke statements in deze voorstelling zitten, is voor mij overbodig. Haal er uit wat er in zit, en geloof me er zit heel veel in.

Don Duyns brengt ‘Paars’ als een politiek-maatschappelijk sprookje dat aan diggelen gaat. Eigenlijk twee sprookjes: dat van de saaie harmonie en dat van de kleurrijke grote bek.

Er zaten mooie momenten in deze voorstelling, zoals de dood van Fortuyn en het daarop volgende gesprek met Volkert van der Graaf.

weer even terug in die krankzinnige tijd :De niet te stuiten opkomst van Pim Fortuyn, in dit stuk van Don Duyns briljant vertolkt door Harm van Geel.

Geestig, fijn en heerlijk om naar te kijken. Een voorstelling in een sober maar goed decor, waar de kaalheid van de nederlandse politiek vanaf druipt.

Geweldig genoten bij de premiere van Paars! Kent U de foto nog die op 7 mei 2002 de voorpaginaas sierde?

Ik heb de voorstelling op 4 oktober gezien in schouwburg de Meerse in hoofddorp en toen ik zag dat ik kon reageren heb ik dat maar gedaan.

Een kermiskoers van een voorstelling: schreeuwerig en schel, waarbij sommige karakters gierend uit de bocht vliegen (El Dottore); andere zijn mooie typeringen (Julia).