Dit keer nam De Tijd Shakespeare onder handen; en hoewel ik de bard best lust, leent zijn omvangrijk verzameld werk zich toch heel wat minder voor de montagetechnieken van Vandervorst en zijn acteurs.

Een mooie voorstelling door twee jonge belgische actrices.
Een sober toneel en spel, met heel veel tekst.
knap gedaan.

Bijna twee uur op het puntje van de stoel. Het verhaal begint bij een blinde marktkoopman op de markt van Athene.

Een blinde verteller, een onontkoombaar lot,een rivier die moet worden overgestoken, mummies, vogels - er valt bij dit aan John Berger ontleende verhaal (To the wedding)als toeschouwer veel te puzzele

Op de site van De Tijd is de ontstaansgeschiedenis van deze produktie te lezen. Dat doet een vreselijke vorm van gekunsteldheid vrezen.

Balsem voor de ziel. Hoe je te verzoenen met het dagelijks bestaan? Braafheid of waanzin? Een schrijver gebruikt hiervoor zijn taal.

Echt genoten. Zes heerlijke acteurs. Natuurlijk Warre Borgmans met zijn onnavolgbare mimiek. Nooit vervalt hij in maniertjes.

Een jaar geleden liet ik pedant weten dat Warre Borgmans magistraal speelde in Emilia Galotti. Wist ik veel.

Voor de tweede maal gezien, vorig jaar en nu tijdens het Theaterfestival. Een juweel, deze bewerking van Lessings ‘burgerlijke tragedie’uit 1772.

Bij Lucas Vandervost staat de tekst centraal en hier probeert hij dat tot het uiterste door te trekken.