Een echte keizer is van ijzer, meent Marcus Antonius. Hij is dat niet.

De vraag is: hoe provinciaals is het Amsterdamse theaterpubliek. In ieder geval waren er schandelijk weinig mensen in Bellevue naar “All for love” komen kijken.

Boeiend van begin tot einde. Met eenvoudige middelen wisten deze 3 mannen en 2 vrouwen mij te raken, te boeien
en ontroeren, ik hield het niet droog.
Prachtige taal en uitstekend verwoord.

Gematigd enthousiast kijk ik terug op mijn eerste kennismaking met Aluin. Kopstoot schijnt een komedie te zijn, maar ik vond het geheel toch vooral schrijnend.

Een leuk, vermakelijk stuk, maar wel een beetje rommelig. Er doen negen acteurs mee, dus er is gewoon heel veel gedoe op het toneel.

Wat kan het toch lekker zijn. Zitten en anderhalf uur je vergapen aan spelers met plezier in hun spel.

Amorele kickzoekers en decadente stuurloosheid onder welgestelde middenklassers, waren blijkbaar ook al in Schnitzlers Wenen van 1911 bekend.

Helaas een verkeerde keuze. Ik ben fan van de speelwijze van Aluin maar dit stuk leent zich daar niet voor.

Dit stuk gaat over het huwelijksmoraal, geschreven door Arthur Schnitzler. Het verhaal was voor mij eigenlijk gedurende het hele stuk niet echt belangrijk.

Beetje een tegenvaller. Losse sketches over de problemen van het Man zijn zijn niet allemaal even overtuigend, vooral omdat de acteurs het niet helemaal trekken.