vreemde voorstelling: nadrukkelijk bedoeld voor De Parade (inclusief houten bankjes en extra lelijk geluid). Het stijgt (vanwege de vele vervreemdende en verstorende elementen) absoluut boven het hapslikweg-karakter van de gemiddelde Paradevoorstelling uit, en zou daar niet misstaan. Maar het is ook een lappendeken, een bijelkaargeraapt zooitje tekst en beeld, waar weinig lijn in te vinden is. En het feit dat dat in de titel al was aangekondigd vind ik onvoldoende excuus.

mooi

Het was een enigszins rare voorstelling

Dat het paardendrama Equus nu opnieuw gespeeld wordt, is een waagstuk omdat het stuk vooral gaat over de psychiatrie in de jaren zeventig. Toen was Equus zeer actueel, maar nu? Tanghe bewijst opnieuw dat hij met een niet voor de hand liggend stuk een schitterende voorstelling kan maken. Bijna drie uur lang intens geboeid geweest door dit drama waarin alle personages verliezers zijn. De scenes tussen de psychiater en de jongen zijn prachtig opgebouwd, spannend en ontroerend (ik moest een paar keer bijna huilen), de ouders van de jongen vormen met elkaar een treurig gezinnetje. De videobeelden en de muziek bepalen de sfeer en na afloop ben je zo onder de indruk dat je bijna vergeet te klappen. Maar toch heel hard applaus!

Fantastische voorstelling. Ik heb anderhalf uur zitten lachen. En een mooie vondst op het eind, waardoor de acteurs zichzelf in de overtreffende trap op de hak nemen.
Gaat dat zien!!!
(Volgend jaar is er een uitgebreide reprise)

Waarom tomaten voor deze overbejubelde productie? Eentje voor de Stadsschouwburg - voor tweede rang zouden de kaartjes gratis moeten zijn, voor de derde rang zou je geld toe moeten krijgen. Ik zweer: ik ga nooit (juist ja, nooit) meer in de Stadsschouwburg zitten tenzij ik eerste rang zit, en daarvoor weiger ik te betalen. Een tweede tomaat voor de Theatercompagnie, die gewoon de Trust hadden moeten blijven en in het Trusttheater hadden moeten spelen. Ligt het aan mij of staat deze voorstelling simelweg kleiner in “de grote zaal” dan in hun dure middelgroot theater? Het lijkt er alleszins erg op. Een virtuele (want niet uit te delen wegens teveel tomaten en geweien) derde tomaat voor dat verdomde geheugen dat van derde colletjes klimmen buiten categorie maakt (verdoemde Giro!), van de Gouwzee een oceaan, van Harry van Rijthoven een prijswinnaar en van “hé van Denemarken”, een hilarische dijenkletser.
Desondanks heel veel geweien voor fenomenaal spel. Een ook eentje voor het besef dat vijfjarige nostalgie echt bestaat.

Jammer. Jammer. Jammer. Het stuk kwam geen moment tot leven (auw, tomatenblik), video is mooi en groot maar kan t geheel niet redden(tomatenblik 2). alan strang als totaal ongeloofwaardig jeans-reclame jongetje(tomatenblik 3), psychiater Dysart legt het af tegen zijn eigen “overacted” wanhoop. acteurs lijken niet opgewassen tegen de materie of komen niet uit de verf (samen goed voor tomatenblik nummer 4). een gewei echter voor vader Strang die helaas maar eenmaal acte de presence mag geven, EN voor even t uitschietmoment met de voice-recorder (leuk dat geluid van t publiek nog eens te horen; samen 1 gewei), VET tomatenblik voor de lelijke tekst (er zijn vast betere vertalingen te vinden meneren en mevrouwen Paardenkathedraal), en het irritante pianopingeltje dat zowat twee en een half uur lang geen pauze krijgt.(blik 5 samen) (Oh ja en ik hou ook niet zo van dat tongue in cheek achtige theater, maar dat is mijn smaak).begrijp me niet verkeerd; ik hou niet alleen van meneer Tanghes spectaculaire voorstellingen, ook van zn ingetogen harde kleinschaligere projecten kan ik intens genieten. daar ligt het dus niet aan. Met andere woorden; een “tussendoortje” van een voorstelling om snel snel snel te vergeten. PS: WAAROM IS PETER DE GRAEF GEEN DYSART!??

Erg grappige voorstelling van Van Warmerdam dit keer. Zijn stukken zijn altijd al grappig, maar hier leek het echt te gaan om een komedie. Mooie vondsten in een simpel decor (weinig moeilijk gedoe). Prachtige tekst (Dora: “hoe ver weg?”, Elf: “duizend voet”, Dora: “ach man lul niet zo slap, hoe ver?”), typisch Alex van Warmerdam.
Leuk om te zien dat Pierre Bokma een steeds betere komedie-acteur is.

Een prachtig gespeelde voorstelling! ik keek erg uit naar dit stuk wat ik in de jaren 70 eerder gezien had en toen een schok bij mij veroorzaakte. Nu niet maar dat was te verwachten, een andere tijd! De bewerking van Dirk Tanghe is zeer knap het geeft dit gedateerde stuk weer een nieuw elan. Ik vond de vorm die dekorontwerper Bart Clement toevoegt d.m.v. video veel te veel van het goede maar ik ging wel zeer geraakt naar huis.

Wow! Eigenlijk is dit te mooi voor woorden. Jacob Derwig is nu mijn favoriete Hamlet.