Moose - Thomas Oerlemans

Olivetti 82, Independance, Thomas Oerlemans (11/05/2000)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:23:29 +0000

Ik vond het heel erg goed en spannend ook, deze monoloog van Thomas Oerlemans. Onthoud de naam. Of beter: ga zelf even kijken.

Olivetti 82, Independance, Thomas Oerlemans (29/03/2001)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:23:28 +0000

Prachtige monoloog. Als toneelspelen een ambacht is, dan is deze voorstelling een meesterstuk. Een geweldig visitekaartje van Thomas Oerlemans, waar we ongetwijfeld nog veel meer van gaan horen.

Olivetti 82, Independance, Thomas Oerlemans (26/06/1999)

AMW — Thu, 21 Aug 2008 15:23:28 +0000

Terecht hernomen solo-afstudeervoorstelling. Benauwend door de tekst en publieksopstelling. Een ontroerende monoloog die je meesleept in sympathie voor een man die je uiteindelijk iets vertelt wat je helemaal niet van hem wilt weten. Even ademhalen.

Olivetti 82, Independance, Thomas Oerlemans (27/03/2000)

LWR — Thu, 21 Aug 2008 15:23:28 +0000

prachtig en indringend verteld verhaal over een man die slachtoffer van de geschiedenis is. Vooral de bijna terloopse manier waarop slachtoffer- en daderrol aan het eind door elkaar gaan lopen is zeer indrukwekkend. Thomas Oerlemans weet de verschillende personages elk een eigen stem te geven. petje af.

Olivetti 82, Thomas Oerlemans, HZTWerkspoor (25/04/2007)

Joosje — Sat, 28 Apr 2007 13:01:58 +0000

Olivetti 82; een typmachine. ‘Daar begon het allemaal mee’. Onder een stoffige lamp zit naast een klein tafeltje met daarop de typemachine, een hoed en een stapel boeken zit een opgefokte man. Schrijver Bernard van de Wiele verteld over zijn moeder, zijn geliefde zusje, de vaderpersonen in zijn leven, zijn fascinaties. Langzaamaan ontrolt zich een afschuwelijke geschiedenis. Als kijker wordt je meegezogen en pas tegen het einde besef je dat je eerder had moeten stoppen. Dat je je niet zo mee had moeten laten slepen. Dat het nu te laat is. Precies zoals Bernard vanuit zijn politiecel probeert te vertellen hoe en waneer het allemaal begonnen is. Waar hij verstrikt lijkt te zijn geraakt in flarden uit de echte wereld en de zijne, kun je als buitenstaander nog enigszins overzicht houden en op zoek gaan naar het waarom achter het drama.
Thomas Oerlemans schakelt moeiteloos tussen de hoofdpersoon Bernard en de overige figuren die een rol spelen in zijn leven, zonder dat het platte typetjes worden. De manier waarop hij deze monoloog brengt verdient groot respect.
Vloeiend verandert hij van een klein jongetje in een verwarde vader. Met een prachtige energie en een mooie tekstbehandeling weet Oerlemans zijn publiek ademloos mee te slepen in een anderhalf uur durende beklemmende monoloog.
Hij verdient volle zalen.

Olivetti 82, HZT Werkspoor, Thomas Oerlemans (28/04/2007)

Fri, 27 Apr 2007 23:00:08 +0000

Dit moeten meer mensen zien. Dit moet op toer.
op ontelbare factoren om mijn oren gehad. ik ben rijker na deze voorstelling.
Thomas Oerlemans .. Bedankt n
ogmaals. ;-)