Moose - Annette Speelt

de eeuw van mijn dochter, annette speelt (16/05/2007)

JuNo — Sat, 19 May 2007 16:15:04 +0000

Ilja Leonard Pfeiffer legt precies de vinger op een verandering in de Nederlandse mentaliteit sinds Fortuyn en stelt die aan de kaak in vaak flonkerende alexandrijnen. Mooi idee: de hartslag van de tijd gevat in een klassieke vorm. Een voorstelling over iets waar Pfeiffer zich druk over maakt en ik hoop wij ook, en dat door de makers gedreven en met zichtbaar plezier wordt uitgevoerd. Door Nettie Blanken en Jaap Spijkers zelfs met grote virtuositeit. De ironische toon voorkomt drammerigheid, hoewel duidelijk is dat het ze menens is. Een rake uitschieter in een verder bleek seizoen. En dan vergeef ik Pfeiffer zijn studentikoze zelfverwijzinkjes (“dat staat in mijn script”) en zijn neiging om sommige ideeen (de ijdelheid van de Krabbe of de terugkeer naar normen en waarden van de jaren vijftig) wel erg breed uit te meten.

De eeuw van mijn dochter, Annette Speelt (01/05/2007)

Wed, 02 May 2007 08:10:03 +0000

Een tegenvaller, maar dan wel ‘n leuke. Wat had ik dit stuk graag goed gevonden… Maar nee, een veelbelovend auteur kwam aanzetten met ‘n langdradige tekst die lang niet zo virtuoos was als ik stiekem hoopte (zo laat hij een aantal keer ‘Krabbé’ op ‘premier’ rijmen, dit soort vondsten komen steeds weer terug…). En ook de ijdelheid van Krabbé wordt zo nadrukkelijk benadrukt, dat je het na verloop van tijd wel weet. Het is alsof je op een feestje bent waar je de hele tijd dezelfde mop hoort. De grootste fout is de ironische toon, die alle emotie uit het stuk zuigt. Het stuk is afstandelijk en wijsneuserig, alsof de makers het niet echt menen (wat volgens mij wel het geval is…). Er zijn momenten dat de aanpak werkt. De tirade van mevrouw Balkenende is een prachtig theatermoment, fraai en grappig… terecht beloond met een applaus. de sterfscène van Amelie, met de onverschillige reactie van de ouders werkt ook heel mooi. Hier ben je als toeschouwer even helemaal betrokken… even geen taalspelletjes, flauwiteiten of andere ballast, dit moment is puur theater. Vaker gedaan misschien, maar zelden zo effectief. Perfect gespeeld. En het einde werkt ook goed. Had ook hier ‘n deja vu gevoel, maar ‘t was effectief en grappig… en wrang, met dat ‘dode’ meisje op het toneel. Toch maar drie momenten die ik niet had willen missen. De regie en het uitstekende spel overstijgen de afstandelijke tekst. Een best aardige mislukking… Een tomaat voor de tekst én voor de slaafse wijze waarop deze is neergezet (durf toch ‘ns te schrappen- al die Krabbé grappen)… Een gewei voor het spel en de andere krenten in de dikke pap.

De eeuw van mijn dochter, Annette Speelt (11/04/2007)

Marieke — Fri, 13 Apr 2007 17:27:54 +0000

Qua opbouw misschien niet het sterkste verhaal ooit, en e.e.a. kon ook wel wat compacter en pakkender. Maar die minpuntjes vallen geheel weg tegen de ge-wel-di-ge tekst van Ilja Pfeiffer, het sterke spel (extra gewei voor Nettie Blanken) en de dramaturgische grapjes. Lange tijd niet zo gelachen. Top!

De eeuw van mijn dochter, Annette Speelt (21/03/2007)

Mon, 09 Apr 2007 11:28:20 +0000

Enige tijd geleden werkelijk genoten van “De Eeuw van mij dochter.” Een sterke en leuke tekst, uitstekend spel en een originele regie. En bovenal, de goede synergie tussen deze drie. Wij vonden het een staande ovatie waard en kunnen het iedereen aanraden die zich ook zorgen maakt over de vertrutting van Nederland.

De eeuw van mijn dochter, Annette Speelt (02/04/2007)

Angela — Fri, 06 Apr 2007 07:45:04 +0000

Deze voorstelling is een eigentijdse tragedie over de goddeloosheid, de betutteling, het conservatisme en de angst van de Balkenendiaanse samenleving. Dit stuk moést worden gemaakt! Het zet je tegelijkertijd aan tot lachen en tot nadenken, en hopelijk ook tot actie!

Revuelutie, Annette Speelt (09/06/2006)

Mon, 12 Jun 2006 11:10:58 +0000

sorry maar ik heb eigenlijk alleen maar kromme tenen gehad, het was geloof ik ook bedoeld dat het het net niet zou zijn, maar het was het echt ech helemaal niet, rillingen.

Revuelutie, Annette Speelt (08/06/2006)

Fri, 09 Jun 2006 13:57:36 +0000

Gisteravond de voorstelling gezien van Annette Speelt met als absoluut hoogtepunt DE BILLEN VAN MICHEL SLUYSMANS, hoe hebben de recensenten daarover heen kunnen kijken. Wat komen ze goed tot hun recht als Michel over het toneel danst en huppelt, alles wat die billen doen is goed! Bij navraag bij de acteur blijkt dat hij er niet voor traint, maar dat de billen waarschijnlijk afkomstig zijn van de belgische tak van de familie. Het is dat Michel een begenadigd acteur is anders zou een carriere bij het ballet ook niet misstaan. Deze billen mogen het grote publiek niet onthouden worden, omroepen doe er wat aan en breng deze billen op tv!!!

Revuelutie, Annette Speelt (30/05/2006)

Sat, 03 Jun 2006 17:54:31 +0000

Ik had het niet verwacht, maar ik heb me suf gelachen. Een echte revue en afentoe niet echt. Vermakelijk, maf genoeg, met mooi decor en licht. Jeroen Woe’s liedje over Zingen is een prachtig foute hit. Als ik deze voorstelling zie, zouden er best meer revues mogen gemaakt worden, ookal mag het niet van intelligent nederland. Veel cynici zullen er niet blij mee zijn…

Lucifer, Annette speelt (29/09/2005)

Bloemenmeisje — Wed, 05 Oct 2005 09:31:10 +0000

Voor aanvang zijn reeds een aantal personages op het toneel, maar pas wanneer zij beginnen te spreken wordt duidelijk dat dit de engelen uit Vondels ‘Lucifer’ zijn. Schijnbaar moeiteloos rollen de Oud-Nederlandse versregels uit de monden van de acteurs. Daartussendoor wordt het publiek af- en toe opgeschrikt met een fragmentje misplaatste discomuziek.
God heeft de Mens geschapen en is zo trots op zijn schepping dat hij de Mens verkiest boven zijn engelen. Stedehouder Lucifer kan dit niet verkroppen. Woedend rent zij de trappen op naar Gods troon, ook andere engelen benen geregeld kwaad weg: ofwel naar het Hof van Eden, ofwel naar de Hemel. Welke ruimte zij binnentreden wordt mooi weergegeven door middel van verlichte borden met kenmerkende symbooltjes erop. Er wordt uitstekend gebruik gemaakt van de ruimte.
De verdeeldheid tussen de engelen onderling is op een gegeven moment zo groot geworden dat het uitdraait op een oorlog. Lucifer neemt plaats op een gigantische strijdwagen, maar verliest het van Gabriël. Samen met zijn aanhangers - de Luciferisten - wordt hij verbannen naar de hel. Daarmee eindigt deze vlotte, visueel uiterst verzorgde, bewerking van Annette Speelt.

Lucifer, Annette Speelt (16/09/2005)

Sat, 17 Sep 2005 16:36:51 +0000

Fantastische setting de hemel helemaal bovenin en toch onzichtbaar. Een
crisiskabinet, de laatste dagen van paarse Kok kabinet, moet dat er ook zo hebben uit gezien? Groots acteerwerk van alle spelers, stuk voor stuk en erg aangrijpend! Mijn vrouw en ik hebben wederom genoten van deze jonge groep die nu echt voet aan de grond begint te krijgen in theaterland. En zij verdienen dit echt want zij durven gelukkig nog werkelijk stukken op de planken te zetten welke erom doen.
En het geneuzel over de lastige tekst van Vondel en in het oud Nederlands, prachtig.
Tja je moet je concentratie erbij houden maar zijn wij dat verleerd moet alles altijd snel sneller snelst?