Moose - Tryater

MOOF, Tryater (17/03/2010)

Iris de Boer — Wed, 31 Mar 2010 19:21:13 +0000

MOOF pakt goed uit

Als je op de tribune gaat zitten, zit je al meteen in de sfeer. Het enthousiasme spat eraf. MOOF gaat over een koning en een koningin, die samen een kindje krijgen, Moof. Maar de koning moet niets hebben van het kindje, en het groeit op bij een andere familie. Op en dag, als hij al ouder is, gaat Moof naar het Orakel en krijgt daar een hele erge voorspelling. Die mag natuurlijk niet gaan uitkomen, maar of dat ook gebeurt…? Je kunt het allemaal zien in MOOF, een spectaculair stuk voor jongeren. Moeilijke dingen worden op een grappige manier duidelijk gemaakt zodat het goed te volgen is. Ik vond het daardoor, en door de grappige acteurs en het mooie decor, een heel leuk stuk. Nu jullie nog!

Iris de Boer, 3Havo, Marne College Bolsward

En ik dan?, Tryater (20/02/2009)

Visser — Tue, 03 Mar 2009 20:29:25 +0000

Leeuwarden, 26 februari De spelers Aly Bruinsma, Marijke Geertsma, Nynke Heeg, Hans Kroodsma en Joop Wittermans zetten een komedie neer waarin niet iedereen is, wie hij of zij lijkt te zijn. En ik dan? is geschreven door Annie M.G. Schmidt en in het Fries vertaald door Tryntsje van der Zee.

De voorzitter van de stichting Nieuw Positief is overleden, en daardoor heerst er grote paniek bij de stichting. Een verwarde echtgenoot probeert de vereniging te redden. Intussen heeft de boekhouder f 30.000 achterover gedrukt en is er een accountant op komst. En dan komt ook nog eens de bemoeizuchtige moeder van de boekhouder op bezoek om haar zoon een handje te helpen.

En ik dan? is een voorstelling vol chaos en paniek. Dit is wat naar mijn mening de voorstelling leuk maakt. Hierdoor ontstaan er namelijk veel hilarische momenten, en is ‘En ik dan?’ een voorstelling met veel humor te noemen. Ik vind dat de liedjes die gezongen worden tijdens de voorstelling ervoor zorgen dat het een vlot lopend verhaal blijft. Zonder muziek zou er te weinig pit in de voorstelling zitten. Met behulp van het decor, kleding en muziek werd ik als publiek door de spelers op een plezierige wijze meegenomen terug naar het begin van de jaren zeventig. Het is een goed idee van Tryater dat op bepaalde data boventiteling bij de voorstelling aanwezig is.

Discopigs, Tryater (09/04/2008)

Thu, 10 Apr 2008 17:29:17 +0000

Discopigs is een nieuwe Late Night voorstelling bij Tryater. Een heftig stuk over twee zeventienjarigen die flink tekeergaan om de rest van de wereld een lesje te leren, maar ook zichzelf tegenkomen.
Het platte Corkish waarin het origineel gespeeld wordt is vervangen door Leeuwarders (liwwarders). Een doelftreffende keuze.
Beide spelers (Eelco Venema en Klavertje Patijn) maken gebruik van fantastisch fysiek spel, mooie muziek die gemaakt is door studenten van de Leeuwarder popacademie en mooie videoprojecties die symbool staan voor het leven van de twee vrienden.

Het ‘feest’ begint bij Tryater met een underground party met muziek van live band The Postponers. Uit het niets begint de voorstelling met een monoloog van ‘Cindy’, die het publiek mee de zaal in neemt. In de zaal mag het publiek staande de geboorte van Cindy en Danny (ook wel Bear en Baarch) meemaken waarna ze op een tribune plaats nemen die door dezelfde twee naar believen heen en weer wordt geduwd, wat het grimmige, aangrijpende effect van de vorstelling alleen maar vergroot.
Het harde en heftige spel speelt zich als contrast af in een decor van zachte matrassen (van Maria Dourron). Hier wordt naar hartelust mee gesleept, gegooid, gebouwd en gevochten.
Als publiek zitten we duidelijk in ‘hun wereld’. Hun wereld die zo prachtig verbeeld wordt in spel, muziek, projectie en decor.

Beide acteurs zetten de heftige emoties van het jonge stel in al hun uitersten neer. Tegelijk met de beat van de muziek wordt de hartslag van hoop en wanhoop van de personages duidelijk gemaakt.

Discopigs is een sterke productie, waarin spel en werkelijkheid elkaar hardhandig te pakken nemen.
Gaat dit zien!!!

De Groote Storm, Rieks Swarte, Tryater (21/09/2005)

Pinguin — Wed, 21 Sep 2005 12:31:34 +0000

Het begin was zeer sterk, ik verheugde me op een avond vol met mythische verhalen vertelt aan de hand van poppen. Voor dit begin en de prachtige verklaring hoe ooit god in leven is geroepen (letterlijk en figuurlijk) verdienen daarom ook de geweien. Maar na dit eerste deel bleek het een geschiedenisles worden die bij elkaar geraapt leek. Misschien toch te veel Fries voor een Hollandse jongen, als ik? De Friese taal was trouwens wel prettig en ook het spel was goed (soms wel erg simpel) en de muziek met zang was ook goed, maar meer dan een slecht voorbereide geschiedenisles is het voor mij niet geworden.

Het experiment van de heer Borgers, Tryater (19/06/2004)

Floortje — Mon, 21 Jun 2004 12:01:18 +0000

Deze voorstelling wordt gegeven in een truck en dat is geweldig (misschien wat warm). Na een opwindende entree werd ik verdrietiger en verdrietiger, wat een hoop geld, mogelijkheden en leuke ingredienten. Waarom wordt het dan geen leuke voorstellling? Door de ergelijk holbewoner-amateurs en het educatieve toontje. En een acteur die maar niet echt grappig wordt. De routine en de ouwbollige muziek. Tijdreizen en theater en dan wordt het geen magie, treurig.

Kening Lear, Tryater (24/05/2003)

Kasper — Wed, 28 May 2003 12:27:57 +0000

Hoogeëeerd publiek, gaat dit zien, het is een theaterhappening van de eerste categorie! Heb je altijd al willen zien hoe het Lear en zijn nar écht verging op die uitgestrekte heide, in stormwind & regen? Ga dan naar die manege in Drachten en kijk naar 50 acteurs, 27 raspaarden een gier, twee Ierse wolfshonden en grootse machinerieën. Ik ben zwaar ontroerd, met ontzag vervuld, en heerlijk vermaakt. Het is het afscheid van meesterregisseur Jos Thie bij zijn Tryater. In ‘t Fries, met boventiteling. Gaat dit zien, reserveer snel; er zijn nog maar 8000 kaarten beschikbaar.

How they drank and kept on drinking, SALTED, Tryater (14/06/2002)

MathijsV. — Sat, 22 Jun 2002 13:30:50 +0000

Een voorstelling maken met acteurs van alle europese minderheidsdialecten, hoe maak je dat boeiend voor je publiek?
Met zeer fysiek spel moet regisseuse Judith de Rijke gedacht hebben, en gedeeltelijk heeft ze gelijk. Fysiek spel, het is haar kwaliteit, met de voorstelling ‘Figuranten’ naar Grunberg als hoogtepunt, maar in dit geval keert de stijl zich tegen haar.
Wat begint als een spectaculaire voorstelling, met een eerste kwartier waar je van je stoel valt door het imposante toneelbeeld, de voorstelling speelt aan zee, het perfecte licht, de soundtrack en alle onverstaanbare maar zeer muzikale talen door elkaar, verzandt langzaam in een ratjetoe, een onbegrijpelijke en irritante tour de force. Het engels neemt de overhand, het fysieke spel verwordt tot een rommeltje aan gebaren, de eerst nog komische engelse overheerser in de gedaante van een dame met ogen als lichtjes op een wagentje wens je steeds meer een pijnlijke afgang toe, met haar hevig versterkte piepende stemgeluid, en als eindelijk het doek valt wenste je dat je na het eerste kwartier was weggelopen, al moet gezegd worden dat enkele visuele vondsten de lange zit een weinig dragelijk maken.
Een moedige maar mislukte voorstelling.