Moose - Cie. De Koe

De Nijl is in Caïro aangekomen, Cie. De Koe (15/01/1999)

Bram — Thu, 21 Aug 2008 15:18:40 +0000

Twee (in de echte wereld grootse) acteurs spuien ongeïnteresseerd filosofisch gebral terwijl ze (er mag al eens gelachen worden) ondersteboven in hun stoel hangen.

MillerNin, Cie. De Koe (29/11/2005)

Tue, 29 Nov 2005 23:40:19 +0000

Een mislukt avontuur ‘MillerNin’.Over het sexleven van Henry Miller, Anais Nin en haar saaie, rijke echtgenoot in de jaren dertig. Twee acteurs en een actrice. Eerst lezen ze fragmenten uit de romans/brieven/dagboeken en maken ze zich vrolijk over de cliches en het gebrek aan literaire kwaliteiten. Dat klinkt allemaal veelbelovend. Maar meer en meer gaan ze eenzelfde driehoeksverhouding aan en dan is de koek op. Van gekkigheid weten ze niet wat ze moeten doen. En wat moeten wij hiermee? Niets. Letterlijk een waardeloze productie.

De Miserie van de jonge Werthers, Cie. De Koe (06/11/2004)

pepc — Tue, 09 Nov 2004 17:10:28 +0000

Alweer zo’n vreselijk leuke voorstelling van Cie. de Koe. Twee jonge acteurs, tafels met kamerplanten, bureaulampen- en stoelen, onaangeroerde flessen wijn en het geluid van plenzende regen. Een prachtdecor voor een goede portie weltschmerz. Maar de twee goede vrienden die aanvankelijk hun smarten delen blijken van het lijden een heftige onderlinge competitie te maken. Een bijzonder geestige strijd waarin goddank ruimte blijft voor ontroering. De gesproken versie van “Laat me niet alleen” werd prachtig gebracht. Een vrouw… Ja, een vrouw zou de mannen van de ondergang kunnen redden. Maar ze is als Godot…
Het tomaatje gaat naar de zéér grote overeenkomst in speelstijl, intensiteit en dictie tussen de jonge acteurs en hun grootvaders van Stan en Cie. de Koe. Op meer dan één moment werd ik als het ware teruggeflitst naar vandeneedevandeschrijvervandekoningendiderot (Stan, Discordia en De Koe)waarin onder andere de fantastische terugkerende uitroep “Mask-of-faceeeeeesssss” mij deed schuddebuiken…
Ik hoop daarom dat Stefaan Van Brabant en Nico Storm zichzelf zodanig weten te ontwikkelen dat hun meesters onzichtbaar worden, met behoud van kwaliteit en onmiskenbaar (spel-)plezier.

De miserie van de jonge Werthers, Cie. de Koe (05/11/2004)

Sun, 07 Nov 2004 01:04:04 +0000

Groots en meeslepend zullen ze leven, deze twee hemelbestormers. De wereld zal aan hun voeten liggen. En als daar nog eens een vrouw bij kon zijn? Weltschmerz op z’n Vlaams en dat is onnavertelbaar grappig en ontroerend. Ze stralen en fonkelen, de jonge Stefaan van Brabandt en Nico Sturm -die namen al-, tegen een decor van tropisch groene kamerplanten waarover donderbuien zich uitstorten. Als fan van de televisieserie Frasier herkende ik direct een scenetje uit die serie. Goed zo!

De man die zijn haar kort liet knippen, Cie. de Koe (13/04/2004)

ap — Wed, 14 Apr 2004 12:09:40 +0000

Een voorstelling over de macht en de machteloosheid van taal. Hoe twee geliefden niet anders kunnen dan elkaar bestoken met woorden en kennis, hierin vastlopen en elkaar frustreren. Als eindelijk de taal stokt en de acteurs elkaar uit onmacht te lijf gaan, komt de kwetsbaarheid overdonderend naar boven. De tranen liepen over mijn wangen. Mooi!