Groep, geheel in stijl met de rest van Lowlands, probeert geluidsoverlast van de rest van het festival te compenseren door zelf nog meer lawaai te maken. Geluid staat dus te hard, tomaatje, maar de klassieker bleef overeind. Het was hard werken voor de zaal, maar uit eindelijk was iedereen enthousiast. Gewei voor Jason en voor het concept om het koor en andere onduidelijke personages in de kroeg te plaatsen.

Ik ging hier echt naar toe met het idee dat het wel eens een mooie kandidaat voor de Gouden Tomaat zou kunnen zijn. Maar dat viel reuze mee! Oké, een tomaat omdat het te lang was en een tomaat omdat deel twee te ver weg is (toneelkijker helpt!). Maar voor de rest geweien, speciaal voor de meest multiculti figuranten cast van het seizoen; alle leeftijden en alle kleuren figureren dat het een lieve lust is. Gewei voor het Monsterverbond dat ze ook nog allemaal mooi aankeedt en een gewei voor de logistiek . Niet cynisch zijn, in Almere kan ‘t!

Voorsteling is minder kwetsbaar en dan eerder jeugdtheater van Lotte, dus ik blijf een beetje met lege handen staan. Moralistische zweef krijgt voeten in de aarde door lekker lachen, de acteurs hebben in elk geval veel lol. Minder verwondering, meer gewoon jeugdtheater.Tomaten ook voor publiek dat niet uit doelgroep (namelijk kinderen) bestaat maar uit afwachtende talent-scout-theater-vips, die hadden eerst verplicht een rondje door de ballenbak gemoeten. Gewei voor het wonder aan het einde, daar kan zelfs Joop met zijn special-effects niet tegen op.

De zaal genoot, maar mij deed het niets. Was dit jeugdtheater of zo? Maar dan nog, dit heb ik toch al vaak genoeg gezien. Vier leuke meiden op het toneel, maar dan toch behoorlijk gezapig. Er wordt gehint naar een Cinderella-complex van Generatie Nix, maar volgens mij hebben deze dames het veel te druk met leuk zijn om daar aan onder door te gaan. Nou ja, ik snap Bridget Jones ook niet. Geweldig verzorgde vormgeving en goede zang, maar het blijft vorm.

Soms kan toneel je de meest simpele dingen in eens glas helder maken. Zo heb ik me tijdens deze voorstelling gerealiseerd dat Heiner Müller een Duitser is. Deze monoloog over een Rus aan het front verandert daardoor. Beeldend gebracht, maar soms met teveel nadruk waardoor het probleem overschreeuwd wordt. Gewei voor de legerpet die enorm goed tegenspel boodt. Mooi moment was de zucht na afloop van de acteur; hij hoeft duidelijk niet nog 2000 kilometer naar Berlijn.

Lul, eikel, sperma; bloot en sex op het toneel. Deze keer niet om te chokeren, om te lachen of om existentiele leegte aan te geven maar voor de spanning en geilheid ervan. Dat werkte best goed. Ook het tijdstip (12 uur ‘s nachts) en de zomerwarmte hielpen mee. Tomaat voor kostuum, te veel stijlen bij elkaar; te veel glitter. Speciaal gewei voor meest sexy beeld aan het eind: tientallen half leeg gedronken glazen rode wijn met afdrukken van twee keer zoveel lippen…

De absurde combinatie van kroppen andyvie, groencontainer, acapella-zang, waterkoker, een komische actrice en open ramen, zorgt voor een melancholieke voorstelling. Een gewei voor de logestiek, een voor de zangers, een voor het gebruik van een groen container op toneel. Er werd net iets te veel op de lach gespeeld, maar eigenlijk niet genoeg voor een blik.

Ik heb Adelheid Roosen een keer horen zeggen dat ze, als ze een voorstelling bezoekt, altijd een kadootje wil krijgen. Ik denk dat ze dan hier erg tevreden over zou zijn. Spannend en lief; een kameropera over een hommel en een man. Zangers helaas niet helemaal bij stem, waarvoor tomaatjes.

Een soort uitsmijter na ‘Kippenhersentjes’. Een hoop associaties over maatschappelijke betrokkenheid en daarna boter bij de vis. De Bio-vakantie-oord-bus in het theater kan best vaker ingezet worden, volgens mij is er veel geld opgehaald!

Ai, een monoloog; dat is hard werken voor den acteur, de regisseur en ook voor mij. In de tekst werd dit ook vaak genoeg erkend, maar dat maakt het er niet makkelijker op. De voorstelling onderzoekt zowel de constante crisis van het maken van kunst als het leven van je leven. Dat is veel en daarom werden veel interessante en mooie gedachten weer afgebroken om over het volgende te bespiegelen. Daardoor werd het, hoewel het heel persoonlijk was, niet echt kwetsbaar. Wel een tekst om te hebben met een aantal krankzinnig rake en mooie zinnen.