Oeter-oeter-oeter, breed lachend op de scooter

Na het zien van de voorstelling ‘Zina Neemt de Wijk’, die theatergroep Zina maakte in Groningen, was ik compleet lamgeslagen en daarom besloot ik om naar de nieuwe voorstelling ‘WijkSafari Slotermeer’ te gaan van Adelheid Roosen en haar theater strijdmacht. De dag voorafgaand aan de voorstelling kreeg ik een persoonlijk telefoontje om me te vertellen wat het startpunt van mijn ontdekkingsreis zou zijn en hierdoor kon ik bijna niet meer wachten om in de trein stappen.

Bij ‘Wijksafari Slotermeer’ betreed je de huizen, en daarmee de levens, van inwoners van deze Amsterdamse Tuinstad. Gedurende een periode hebben theatermakers van Zina bij deze mensen ingewoond om hun verhaal te leren kennen en dit is het moment om het door te vertellen. Elke groep toeschouwers komt in aanraking met twee inwoners en leert hen kennen. De inwoners geven een rondleiding door hun levens, hun huizen en hun wijk waarbij samen geluncht wordt, het publiek achter op scooters door de wijk racet, de scooterjongens samen met Roosen een scooterwals rijden en tot slot alle deelnemers met elkaar kunnen napraten onder het genot van een hapje en een drankje.

Roosen heeft een bijzonder integere manier van theatermaken, waarbij het te bewonderen is hoe ze haar makers, de inwoners en toeschouwers vertrouwd laat voelen met elkaar. ‘WijkSafari’ biedt nieuwe perspectieven en vult je eigen verhaal aan met grappige, ontroerend een prachtige verhalen, maar het is jammer dat alle toeschouwers die naar deze voorstelling gaan waarschijnlijk in den beginne al openstaan voor de Ander. Hoewel ‘Zina Neemt de Wijk’ veel theatraler was dan deze nieuwe voorstelling, blijft de manier waarop de makers van Zina er voor zorgen dat mensen met elkaar in contact komen erg bijzonder. Bij de Groningse variant was ik zeer ontdaan, maar in de zon van Slotermeer besef ik me achter op de scooter dat mijn glimlach die dag niet meer van mijn gezicht te krijgen zal zijn. Warmte, openheid en respect zijn de kernwoorden.