Quality time is de aangrijpendste voorstelling die ik sinds tijden heb gezien. Een scherpe hilarische komedie en tegelijkertijd diep tragisch, zoals het de ware komedie betaamt.

Zelden zo’n goede voorstelling gezien. Vier intrigerende personages, ijzingwekkend goed gespeeld door vier totaal verschillende acteurs.

Gisteravond zag ik ‘Quality time’ in Haarlem. Ik was voorbereid door de Volkskrant dat het mug onwaardig betekenisloos zou zijn.

Nonchalant, humoristisch, ontroerend.
Dat de hond later in het cafe nog tegen ons tafeltje plaste, volgens Maria Goos voor het eerst in 65 voorstellingen, deed daar niets aan af.

Alles is eigenlijk al in voorgaande recensies gezegd, toch doe ik het hierbij graag nog eens dunnetjes over.

Het is lang geleden dat ik iets heb gezien dat me echt geraakt heeft. De Mug is er weer in geslaagd iets te maken dat inventief, authentiek en ontroerend is.

Ik heb genoten van het spel van Marcel Musters en Joan Nederlof. De laatste speelde een soort herhaling van Grace Keeley.

Fijn om een voorstelling te zien die je bijblijft. Heel erg gelachten en ook een brok in de keel. Dat lachen en huilen om voorrang strijden overkomt me niet vaak in het theater.

Over relevant theater gesproken! Personal assistent Josje (een heerlijke Marcel Musters) en diva in verval Bibi (prachtige Joan Nederlof) laten het Holland van nu zien, in en uit het theater.

Richard Wagner naast Joop van den Ende, verder Pia, Katja, Halina, Khaldoun Elmecky, Henk van der Meijden ook erbij. Mugmet…