Alle tomaten van de wereld voor het stuk en Hans Dagelet zelf; dit is simpelweg onbegrijpelijk en oer-irritant performance theater.

Vond vooral de vormgeving waarin het uitgebeeld werd erg mooi om te zien.

Voor het archief: Dit was een prachtige voorstelling, waar ik met volle teugen van heb genoten.

Hoe ouder hij wordt, des te minder voorspelbaar hij is. Dat is mooi oud worden. Dagalet is een ongrijpbare theatermaker en dat boezemt sympathie in.

O wonderen van het theater.