Vrij geïnspireerd op de Oud-Griekse Mythe van Tereus, brengt deze voorstelling het tragische verhaal van de zusjes Procne en Filomela. Ze leiden een zorgeloos bestaan tot Procne uitgehuwelijkt wordt aan Tereus. Ze krijgen een zoon, Ithys. Procne en Filomela zijn uit elkaar gegroeid, maar dan komt de dag waarop Filomela toch op bezoek komt.

Met weinig een hele (droom)wereld

In de nieuwe voorstelling van Ensemble Leporello, genaamd ‘Arabische Nacht’ en naar een tekst van Roland Schimmelpfennig, is het niet de diepe betekenis die me nog dagen of uren achtervolgt. Ik ben niet diep geraakt en mijn visie van de wereld wordt niet verplicht om bijgesteld te worden, maar wat een vermakelijke voorstelling.

Met weinig een hele (droom)wereld

In de nieuwe voorstelling van Ensemble Leporello, genaamd ‘Arabische Nacht’ en naar een tekst van Roland Schimmelpfennig, is het niet de diepe betekenis die me nog dagen of uren achtervolgt. Ik ben niet diep geraakt en mijn visie van de wereld wordt niet verplicht om bijgesteld te worden, maar wat een vermakelijke voorstelling.

Ja, heerlijk is dit! Het intro door de sopraan brengt je meteen al in de juiste stemming voor een blijspel vol liefdesperikelen, gebaseerd op de eerste toneeltekst van Marivaux (1688-1763), Arlequin poli par l’Amour. Heel goed gemaakt muziektheater vind ik het. Hilarisch maar toch subtiel. Met een prachtige, geestige, maar toch ook heel sensuele vrijscène.

Anarchistische Tjechov-personages praten met elkaar. Dan komt Tjechov zelf op, en hij praat ook. Soms zingen de personages. Soms gaan ze af en op. Het is een toneelstuk.

Winkeldochters afstoffen. Laat dat maar aan Leporello over. Niettemin al de tweede Cid van het jaar.

Als een voorstelling Bekket heet, dan ga je op zoek naar Becket-elementen. Bij Ensemble Leporello moet je dan goed zoeken.

Waan je in Parijs of New York in het interbellum met deze schitterende voorstelling van Ensemble Leporello.

Puur theater zoals dit heeft geen overdadige kostuums of decors nodig. De beweeglijkheid van de acteurs zorgt voor een gevoel van opslorping, alles doet mee, ook de toeschouwer.

Misschien wel het dichtst de oude grieken benaderend van alles wat tegenwoordig te zien is. Wondermooie teksten die aan Gezelle en van Ostaijen doen denken gecombineerd met haast sacrale gezangen.